در تصویربرداری پزشکی هسته ای از مقادیر کمی ماده رادیواکتیو برای تشخیص، ارزیابی یا درمان انواع بیماری ها استفاده می شود. این موارد شامل انواع مختلفی از سرطان ها، بیماری های قلبی، دستگاه گوارش، اختلالات غدد درون ریز یا عصبی و سایر ناهنجاری ها است. از آنجا که امتحانات پزشکی هسته ای می توانند فعالیت مولکولی را مشخص کنند، این پتانسیل را دارد که بیماری را در مراحل اولیه تشخیص دهد. آنها همچنین می توانند نشان دهند كه آیا بیمار به درمان پاسخ می دهد یا خیر.
کاربرد پزشکی هسته ای برای تشخیص بیماری
روش های تصویربرداری پزشکی هسته ای غیر تهاجمی است. به استثنای تزریقات وریدی، آنها معمولاً بدون درد هستند. در این آزمایشات از مواد رادیواکتیو به نام رادیوداروها یا رادیوتراکرها برای کمک به پزشکان در تشخیص و ارزیابی شرایط پزشکی استفاده می شود.
بسته به نوع معاینه، رادیو ردیاب به صورت گاز تزریق، بلع یا استنشاق مصرف و سرانجام در ناحیه بدن مورد بررسی جمع می شود. یک دوربین یا دستگاه تصویربرداری خاص، انتشار رادیواکتیو را از رادیو ردیاب تشخیص می دهد. دوربین یا دستگاه تصاویر را تولید و اطلاعات مولکولی را فراهم می کند.
کاربرد پزشکی هسته ای در درمان بیماری
هسته ای تراپی همچنین روش های درمانی مانند ید رادیواکتیو (I-131) درمانی را که از مقادیر کمی ماده رادیواکتیو برای درمان سرطان و سایر بیماری های غده تیروئید و همچنین سایر سرطان ها و شرایط پزشکی استفاده می کند، ارائه می دهد.
بیماران لنفوم غیر هوچکین که به شیمی درمانی پاسخ نمی دهند ممکن است تحت رادیوتراپی (RIT) قرار بگیرند.
رادیو ایمونوتراپی (RIT) یک درمان سرطانی شخصی است که پرتودرمانی را با توانایی هدف گیری ایمنی درمانی ترکیب می کند، درمانی که تقلید از فعالیت سلولی در سیستم ایمنی بدن است.
